De Huisjes

’De Huisjes’ maken deel uit van een voormalige liefdadigheidsinstelling gelegen aan het Waterlooplein in Amsterdam. Vanuit het hoofdgebouw, dat dateert uit 1655, deelde de liefdadigheidsinstelling voedsel en turf uit aan de arme inwoners van de stad. De Huisjes bestaan ​​uit een aantal symmetrische wooneenheden, die in 1776 aan de achterzijde van het complex zijn toegevoegd en waarschijnlijk bedoeld waren voor de beheerders van het complex.

Tegenwoordig functioneren De Huisjes als opslagruimte voor de Academie van Bouwkunst, onderdeel van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, dat sinds 1946 gehuisvest is in het complex waar De Huisjes inmiddels deel van uitmaken. We kregen de opdracht een reeks minimale ruimtelijke ingrepen te bedenken die de efficiëntie van het gebouw vergroten en werkplekken voor vaste medewerkers te maken met behoud van de huidige opslagcapaciteit.

Het terugbrengen van de oorspronkelijke symmetrie van de gebouwen, die verloren ging door de sloop van de gedeelde scheidingsmuur tijdens een renovatie in 1957, is het uitgangspunt bij het opnieuw bekijken van de transformatie. Op de begane grond is de muur opnieuw geïntroduceerd en het symmetrische karakter van het gebouw loopt door op elke verdieping.

Interventies met wanden, vloeren en meubels en een beter leesbare ordening in de organisatie van de plattegrond vloeien voort uit het symmetrische karakter van De Huisjes. Vanwege de zeer beperkte omvang van het gebouw (slechts 2,5 meter diep en 7,5 meter breed) is maatwerk noodzakelijk. Opbergkasten zijn over de gehele lengte van de gesloten achterwand van het gebouw geplaatst, waardoor het daglicht van de gevel maximaal wordt benut en de voorruimte vrij blijft voor werkplekken. Elke kast is qua afmetingen en ontwerp op maat gemaakt, zodat deze specifiek kan worden gebruikt voor de ruimte waarin deze wordt geplaatst.

De belangrijkste interventie bevindt zich op de eerste verdieping, die oorspronkelijk een zeer lage plafondhoogte had. De houten planken van het plafond worden verwijderd om de houtstructuur van het dak bloot te leggen en een dubbelhoge ruimte te creëren voor een vergaderruimte in het midden van het plan. Op de zolder van het gebouw worden aan weerszijden nieuwe studieplekken geïntroduceerd met uitzicht op de centrale ontmoetingsruimte. Deze zullen worden bekleed met semi-reflecterend glas. De kleinere werkplekken op zolder worden daarmee fysiek, akoestisch en thermisch gescheiden van de centrale vergaderruimte op de eerste verdieping zonder de visuele verbinding teniet te doen.