Kloster Eberbach

“Je betreedt de paradijstuin niet met je voeten, maar met je hart.”
– Bernhard von Clairvaux, Franse cisterciënzer abt en theoloog (1091-1153)

Het klooster van Eberbach werd in 1136 gesticht als een van de eerste cisterciënzerkloosters in Duitsland. Het werd al snel een van de meest actieve kloosters en zeer succesvol met de winst uit de teelt van wijngaarden en de productie van wijn. Momenteel is het een toeristische topattractie waarvan het belang werd benadrukt door de verfilming van de bewerking van Umberto Eco’s roman ‘De naam van de roos’. De plek biedt een combinatie van de geschiedenis van het klooster, de architectuur en een eeuwenoude wijncultuur.

In de rijke geschiedenis van het klooster is sprake van een eeuwenoude synergie tussen de gebouwen en hun natuurlijke omgeving. De nieuwe hoteluitbreiding die nodig is om het groeiend aantal bezoekers te kunnen huisvesten, wordt niet alleen gezien als een kans om meer mensen in de prachtige omgeving van het klooster te laten verblijven, maar ook als een nieuw hoofdstuk in deze interactie.

De hoteluitbreiding is gecentreerd rond een nieuwe verzonken en omsloten tuin waar iedere hotelkamer een visuele relatie mee heeft. De omsloten tuin verwijst naar de bestaande abdijtuinen, hofjes en buitenruimtes van klooster Eberbach. De kruiden- en geneeskrachtige tuin fungeert als een oase van rust en filtert de zichtlijnen tussen de gastenkamers.

Een bestaande poort in de historische muur is de hoofdentree van het hotel. Vanaf hier verdeelt de lobby de bezoekers naar de hotelkamers of naar het bestaande oude gebouw waar het restaurant, de bar en de conferentie- en fitnessruimte is geplaatst.

Een robuuste, eerlijke taal definieert het interieur van het hotel: het dominante materiaal van alle structurele elementen van het nieuwe gebouw is massief sparrenhout, kruisgelamineerd hout – CLT-, zichtbaar in het interieur. Voor de vloerplaten en ondergrondse muren wordt beton gebruikt.

De gevel boven de historische muur is gemaakt van leisteen in een stijl en patroon dat direct aansluit bij die van de omringende daken van de kloostergebouwen. De tuingevel bestaat uit verticale houten planken behandeld in een ‘Kloster Eberbach’ rode kleur. De ‘vijfde gevel’ is een beplant dak, dat de bergvegetatie visueel doorzet en tevens dienst doet als waterreservoir.